O psychologii i psychoterapii

Psychoterapia to jedna z metod leczenia urazów i zaburzeń natury psychicznej wspomagająca rozwój i zmianę ku pełni życiowego wzrostu.

Psychika człowieka jest złożonym, wielowymiarowym konstruktem. Obejmuje szereg powiązanych ze sobą mentalnych procesów poznawczych, emocjonalnych i biologicznych oraz społeczno-kulturowych, kształtowanych w toku życia. W psychologii głębi psyche składa się głównie z części świadomej i nieświadomej - w swoistej dynamice dążą do integralnej spójności.

Są pewne rzeczy, których być może wolałoby się nie znać lub nie pamiętać, lecz to co bolesne i trudne do przyjęcia, nie znika - przeciwnie - zostaje zapisane w nieświadomości i ukryte w otchłani ciemności. Oznacza to, że nieuświadomione wzorce będą powtarzane do czasu wypłynięcia i osadzenia się na powierzchni świadomości. Twórca psychoanalizy Zygmunt Freud określił tę deterministyczną właściwość psychiczną przymusem powtarzania, której dążenia, można postrzegać, jako próbę uchwycenia tożsamościowego znaczenia osobistej historii.

Człowiek od początku życia jest w relacji, której potrzebuje, by ukształtować wystarczająco dobrą relację z samym sobą - i ze światem.

Dlatego, jednym z tym, co może umożliwić zdrowienie - rozwój wewnętrznej wolności z zewnętrzną odpowiedzialnością i zmianę niekorzystnego cyklu powtórzeń jest relacja terapeutyczna. Tworzy ona bowiem psychologiczną przestrzeń badawczą, w której może zaistnieć kreatywny ruch oscylujących doświadczeń.

Kiedy zaciera się granica między teraźniejszością a przeszłością… Dochodzi do zjawiska przeniesienia, istotnego w wędrówce po głębszych warstwach psychicznych. Jest innej jakości, niż przeniesienie w życiu codziennym, które występuje również w relacjach pozaterapeutycznych, ma charakter reparacyjny i transformujący. Związane jest to ze specjalistyczną strukturą relacji, jej ramą i zasadami współpracy, jak i etyczną, w tym profesjonalną postawą psychoterapeuty oraz asymetrycznością - historia pacjenta pozostaje w centrum zainteresowania obu stron. I tak, matryce uwewnętrznionych pierwowzorów relacji, przenoszą się na przestrzeń relacyjną z terapeutą, tworząc dostęp do wewnętrznego świata przeżyć pacjenta. Celem jest poznanie i zrozumienie dynamiki tego świata, uwewnętrzniając przy tym nową matrycę do starego wzorca.

Odkrywanie i nadawanie symbolicznych znaczeń rozgrywającej się w teraźniejszości opowieści z przeszłości oraz odpowiednie re:interpretacje analityka, procesularnie udostępniają wgląd treści nieświadomych, tj. ukrytych pragnień i potrzeb, fantazji oraz wczesnych przeżyć, będących źródłem przeciwności. Powstaje twórcza re:konstrukcja wewnętrznego świata, która umożliwia re:integrację części psychicznych, tonując intrapsychiczne konflikty.

Odnajdywany oraz przekształcany, ciągły i wzajemny sens, tego co było i tego co jest. Zachodzi strukturalna re:organizacja życia psychicznego. W rezultacie powtarzane symboliczne sytuacje oraz stany emocjonalne - mogą być - doświadczane w nowej, coraz większej skuteczności i żywotności psychicznej. Scalone, zatem może zostać to, co rozdzielone i uleczone to, co zranione. Tak, aby mógł zaistnieć pełen rozwój indywidualnej osobowości i zmiana ku realizacji osobowego potencjału życiowego.

Psychoterapia odbywa się w cotygodniowym cyklu spotkań o stałym terminie. Pierwsze spotkania to czas wzajemnego poznania się, dookreślenia ramy terapii oraz podjęcia decyzji o jej kontynuowaniu.

Wiodącymi nurtami są psychoanalityczno - psychodynamiczny oraz egzystencjalno - fenomenologiczny. Analityczne spojrzenie połączone z perspektywą humanistyczną podtrzymuje, iż nieuchronnie każdego dotykają tożsame dylematy i niepokoje egzystencjalne, doświadczane w unikalny sposób i opowiadane niepowtarzalną narracją. W zależności od możliwości sytuacji terapeutycznej w proces psychoterapii włączane są elementy pracy z ciałem, budujące uważność na historię zapisaną w ciele.